اختلالات یادگیری(3)
مشخصه اکثر راهبردهای جبرانی موجود برای کودکان دچار اختلال خواندن عبارتست از آموزش مستقیم مؤلفه های مختلف خواندن با تمرکز بر توجه کودک و پیوند بین اصوات کلامی و هجی. بسیاری از برنامه های برنامه های تقویتی مؤثر با آموزش کودک در مورد ایجاد ارتباط درست بین حروف و اصوات شروع می شوند.این رویکرد بر این نظر اجماعی فعلی استوار است که در اکثر موارد نقایص اصلی در اختلالات خواندن مربوط به اشکال در شناسایی و یادآوری ارتباط بین حروف و اصوات است. پس از این که فرد در ارتباط حروف- صوت تسلط پیدا کرد درمان بر روی اجزای خواندن نظیر سیلاب ها و کلمات متمرکز می شود. کانون دقیق هر برنامه خواندن فقط پس از ارزیابی دقیق نقایص و نقاط ضعف اختصاصی کودک مشخص می شود. راهبردهای مدارای مثبت عبارتند از گروه های کوچک و سازمان یافته قرائت که توجه لازم را برای افراد فراهم کرده و درخواست کمک را برای کودک تسهیل می نماید.
کودکان و نوجوانان دچار اختلال خواندن واجد شرایط شرکت در برنامه آموزش فردمدار( IEP) هستند که توسط نظام آموزش عمومی ارائه می شود. با این حال برای دانش آموزان دبیرستان که دچار اختلال پایدار خواندن و مشکلات مستمر در مورد رمزگشایی و شناسایی واژه ها هستند، خدمات IEP ممکن است برای جبران مشکلاتشان کفایت نکند.
برنامه های آموزش خواندن مانند رویکردهای اورتون گیلینگهام و DISTAR با تمرکز فرد بر روی حروف و اصوات شروع می شوند و سپس به سمت تسلط بر واحدهای آوایی ساده پیش می روند و پس از آن این واحدها در هم ادغام می شوند تا کلمات و جملات ساخته شوند. بنابراین اگر کودک مدارا با حروف را بیاموزد می تواند خواندن را فراگیرد. در سایر برنامه های تقویتی خواندن نظیر برنامه مریل و برنامه خواندن پایه انجمن پژوهشی علوم، ابتدا کل کلمات ارائه می شوند و سپس کودک می آموزد چگونه آن ها را تجزیه کند و اصوات و سیلاب ها و تک تک حروف کلمه را شناسایی کند. در رویکرد دیگری کودک دچار اختلال خواندن می آموزد کل کلمه را از طریق استفاده از روش های کمکی بصری شناسایی کند و فرایند درک را میان بر بزند. یکی از این برنامه ها برنامه خواندن پل نام دارد.
