اختلالات تیک براساس نوع علایم تیک و بسامد و الگوی ظهور آن ها در طول زمان تقسیم بندی می شوند. تیک ها حرکات یا آواگری های غیرطبیعی هستند که اغلب عضلات صورت و گردن را درگیر می کنند مانند چشمک زدن، حرکات ناگهانی سر، شکلک های دهانی یا تکان دادن سر. تیک های صوتی معمول عبارتند از صاف کردن گلو، غرغر کردن، بالا کشیدن بینی و سرفه. تیک ها طبق تعریف انقباضات عضلانی تکراری و سریعی که هستند منجر به تولید حرکات یا اصواتی شده و به صورت غیرارادی تجربه می شوند. کودکان و نوجوانان ممکن است به دنبال برخورد با محرکی خاص یا در پاسخ به یک میل درونی قوی رفتارهای تیک را بروز دهند. اختلالات تیک گروهی از اختلالات عصبی- روانی هستند که عموماً در دوران کودکی یا نوجوانی شروع می شوند و ممکن است در طول زمان ثابت باشند و یا به طور متناوب دچار تشدید و تخفیف شوند. هرچند تیک ها ارادی نیستند اما در برخی افراد برای دوره های زمانی معینی سرکوب می شوند.
مشهورترین و شدیدترین تیک سندرم ژیل دولاتوره است که اختلال توره نیز نامیده می شود. با این که تیک ها هدف خاصی را دنبال نمی کنند، اغلب شامل تحرکاتی هستند که در حرکات ارادی به کار می روند. در نصف تا دو سوم کودکان دچار اختلال توره، علایم تیک در طول دوره نوجوانی به طور کامل برطرف می شود. در یک سوم تا دو سوم کودکان و نوجوانان دچار اختلال توره علایم وسواسی- جبری یا اختلال وسواسی- جبری دیده می شود و حدود یک سوم بزرگسالان دچار اختلال توره در دوره بزرگسالی دچار OCD مداوم هستند. علایم وسواسی- جبری در افراد دچار اختلال توره بیشتر از نوع نظم و ترتیب، تقارن، شمارش و لمس مکرر هستند. در حالیکه در مواردی که OCD همراه با اختلالات تیک نیست، علایم وسواسی بیشتر با ترس از آلودگی یا ترس از صدمه به دیگران همراه است. مطالعه ای که اخیراً انجام شد نشان داد در کودکان دچار اختلال توره خطر بروز علایم OCD تا اوایل بزرگسالی به یمزان قابل توجهی در کودکان با IQ بالاتر( بالاتر از 120) بیش از کودکانی با میانگین IQ معادل 100 است.
تیک های حرکتی و صوتی به دو دسته ساده و پیچیده تقسیم بندی می شوند. تیک های حرکتی ساده از انقباضات سریع و تکراری گروه های عضلانی دارای عمل مشابه تشکیل یافته اند( مانند چشمک زدن، حرکت دادن ناگهانی گردن، بالا انداختن شانه ها و شکلک درآوردن). تیک های صوتی ساده شایع عبارتند از: سرفه زدن، صاف کردن گلو، غرغر کردن، بالا کشیدن بینی، فین کردن و عوعو کردن. به نظر می رسد تیک های حرکتی پیچیده هدفدارتر و تشریفاتی تر از تیک های حرکتی ساده هستندو تیک های حرکتی پیچیده شایع عبارتند از: رفتارهای نظافتی، بوییدن اشیاء، جهش، رتارهای لمسی، پژواک کرداری( تقلید رفتار مشاهده شده)، حرکات زشت و ناشایست( نشان دادن ادا و اطوار زننده). تیک های صوتی پیچیده شامل موارد زیر است: تکرار کلمات یا عبارات خارج از موضوع، بددهنی( استفاده از کلمات یا عبارات مستهجن) مکررگویی( تکرار واژه های خود) و پژواک کلام( تکرار واژه های آخر طرف مقابل).
برخی از افراد مبتلا به اختلالات تیک می توانند تیک های خود را برای چند دقیقه تا چند ساعت سرکوب کنند، ولی برخی دیگر( بخصوص بچه های کوچک) یا از وجود تیک خود آگاهی ندارند و یا ان را غیرقابل مقاومت می یابند. تیک ها ممکن است در حالت خواب، آرامسازی و فعالیت تخفیف یابد. تیک غالباً نه همیشه در هنگام خواب از بین می رود.