هیدروسفالی( 2)

مقدمه

هیدروسفالی که به عنوان آب آوردن مغز شناخته می شود یک اختلال در مغز به ویژه در کودکان است. در هیدروسفالی مایع مغزی نخاعی نمی تواند در مغز به راحتی جریان پیدا کند

این مایع باعث تغذیه و کمک به شناور بودن مغز( و حتی کاهش وزن آن) می کند. در صورت جریان نیافتن این مایع، به مغز فشار وارد می شود.

در نتیجه سر کودک بزرگ شده و بافت مغز به شدت تحت آسیب قرار خواهد گرفت. معمول ترین درمان برای این اختلال شانت گذاری است. 

هیدروسفالی چیست؟

هیدروسفالی اختلالی است که با تشکیل مایعات در جمجمه ایجاد می شود و باعث تورم مغز می شود. این اسم به معنای" آب آوردن مغز" است.

آسیب مغزی می تواند در نتیجه تولید مایعات رخ دهد. این آسیب می تواند به اختلالات رشدی، جسمی مانند اختلال در راه رفتن و ذهنی مانند اختلال در حافظه منجر شود. برای جلوگیری از عوارض جدی حتماً به درمان نیاز دارد.

هیدروسفالی به طور عمده در کودکان و بزرگسالان بالای 60 سال رخ می دهد، اما بزرگسالان جوان تر نیز می توانند به آن دچار شوند.

انستیتوی اختلالات عصبی و سکته مغزی تخمین می زند که از هز 1000 کودک 1 یا 2 کودک با هیدروسفالی متولد می شوند.

هیدروسفالی:
تجمع بیش از حد مایع (CSF) در داخل بطن ها را هیدروسفالی گویند. هیدروسفالی به حالتی گفته می شود که ضمن گشاد شدن بطن های مغز فشار مایع مغزی نخاعی بالا می رود، یعنی مایع مغزی نخاعی (CSF) در داخل بطن ها جمع می شود.میزان طبیعی این مایع ۱۰۰-۱۵۰ میلی لیتر می باشد که در طول ۲۴ ساعت سه بار تعویض می شود. ولی در هیدروسفالی این مایع بیشتر شده و در نتیجه فشار داخل جمجمه را بالا می برد. افزایش فشار داخل جمجمه باعث فشرده شدن بافت مغز و جلوگیری از رشد آن می گردد.
علائم هیدروسفالی:
افزایش محیط دور سر، نازکی استخوان جمجمه و ملاج های بزرگ و برآمده، ناتوانی در تکان دادن سر، انحراف کره چشم به سمت پایین، خواب آلودگی، سردرد، تهوع، استفراغ جهنده، لوچی چشم ها، اختلال در حرکات اندام ها، بزرگ شدن سر و شفاف شدن پوست سر، سفتی عضلات، فشار بر روی شریان ها و ورید ها و رنگ پریدگی پوست، مکیدن سخت، تحریک پذیری، گریه متغیر، وزن تنه و پاها کمتر از وزن سر، تشنج، عقب ماندگی ذهنی.
علل هیدروسفالی:   ۱- خونریزی داخل بطن مغز در نوزادان نارس. ۲- مننژیت و عفونت بطن های مغز. ۳- علل مادرزادی مانند مننگومیلوسل ....
راه های تشخیص: پزشکان هیدروسفالی در کودکان و نوزادان را از روی علائمی از قبیل ملاج های بزرگ و برآمده، انحراف کره چشم به سمت پایین و افزایش اندازه دور سر تشخیص می دهند.
سونوگرافی نیز می تواند برای بهتر دیدن وضعیت مغز کمک کند.
از MRI مغز نیز می توان به منظور بررسی تجمع بیش از حد مایع مغزی نخاعی در مغز استفاده کرد.
CT SCAN نیز می تواند بطن های بزرگ شده مغز که در اثر تجمع مایع مغزی نخاعی به این حالت درآمده است را نشان دهد.
کشیدن مایع مغزی نخاعی و اندازه گیری میزان فشار مغز نیز می تواند تشخیص قطعی را نشان دهد.
درمان هیدروسفالی:
هیدروسفالی در صورتی که درمان نشود می تواند برای بیمار کشنده باشد. البته درمان این بیماری هم ممکن است نتواند آسیب هایی که به مغز وارد شده است را به طور کامل ترمیم کند، اما هدف از درمان هیدروسفالی جلوگیری از آسیب دیدگی بیشتر مغز است.
در مواردی که بیماری حالت خفیف و ابتدایی دارد ترکیبات دارویی که باعث کم شدن مایع مغزی نخاعی می شود، تجویز می گردد.
در موارد پیشرفته و حاد، راهکارهای دارویی کمک زیادی نمی کند و راه درمانی اصلی، جراحی محسوب می شود.
یکی از بهترین روش های درمانی هیدروسفالی، قرار دادن شنت "لوله ای ظریف" در جمجمه است که باعث می شود مایعات اضافی را از مغز به حفره دیگری در بدن منتقل کند و بدین ترتیب سر به حالت طبیعی بر می گردد.
مراقبت پرستاری از نوزاد مبتلا به هیدروسفالی:
۱. به علائم افزایش فشار مغزی، استفراغ، بی قراری، تحریک پذیری، خواب آلودگی و تغییر در تنفس توجه کرده و به پزشک اطلاع دهید.
۲. علائم کم آبی مانند : کم شدن حجم ادرار، افزایش خشکی پوست، خشک شدن لب ها و دهان را مورد توجه قرار داده و به پزشک اطلاع دهید.
۳. تغذیه با شیر مادر به خاطر بی اشتهایی نوزاد در دفعات متعدد و به اندازه کافی انجام شود.
۴. نوزاد باید هنگام تغذیه در وضعیت نیمه نشسته قرار گیرد.
۵. نوزاد بعد از تغذیه باید در وضعیت خوابیده به پهلو در حالی که سر کمی بالاتر است قرار بگیرد تا از مشکلات بعدی جلوگیری شود.
۶. در هنگام تغییر وضعیت نوزاد، سر و بدن همزمان تغییر داده شوند تا از کشیده شدن گردن جلوگیری شود.
۷. از فشار زیاد روی پوست محل شنت خودداری شود.
۸. در صورت دیستانسیون شدید شکم به پزشک اطلاع داده شود.
۹. علائم افزایش فشار مغز مثل تغییر در سطح هوشیاری، تغییر علائم حیاتی، استفراغ، تغییر در اندازه مردمک ها بررسی شده و به پزشک اطلاع داده شود.
۱۰. بعد از عمل جراحی نوزاد در حالت خوابیده به پشت قرار گیرد تا از خروج ناگهانی مایع مغزی نخاعی خودداری شود و بعد طبق نظر پزشک معالج از ۳۰ تا ۴۵ درجه سر نوزاد بالا برده شود.

 

اختلالات تیک (3)

تشخیص و خصوصیات بالینی

برای گذاشتن تشخیص اختلال توره، سابقه ی تیک های متعدد و بروز حداقل یک تیک صوتی در مقطعی از اختلال ضروری است. بر طبق DSM-IV-TR تیک ها باید بارها در طول روز و تقریباً هر روز یا متناوباً بروز کرده و ممکن است بیش از یک سال دوام داشته باشند. سن متوسط شروع تیک ها 7 سالگی است، ولی ممکن است حتی در دو سالگی نیز آغاز شود. شروع باید پیش از سن 18 سالگی باشد.

در اختلال توره، تیک های اولیه در ناحیه صورت و گردن است. با گذشت زمان تیک ها به قسمت های پایین تر بدن گسترش می یابند. شایعترین اوناع تیک های توصیف شده عبارتند از: 1) تیک های ناحیه سر و صورت؛ 2) تیک های ناحیه دست و بازوها؛ 3) تیک های ناحیه تنه و اندام های تحتانی؛ 4) تیک های دستگاه تنفسی و گوارشی. در این نواحی تیک ها به اشکال زیر تظاهر می کنند: شکلک درآوردن؛ چین دادن به پیشانی؛ بالا بردن ابروها؛ چشمک زدن؛ پلک زدن؛ باد انداختن به منخرین؛ درهم کشیدن بینی؛ غنچه کردن دهان؛ نشان دادن دندان ها؛ گاز گرفتن لب ها و سایر قسمت های بدن؛بیرون آوردن زبان؛ جلو آوردن فک تحتانی؛ تکان دادن سر به پایین یا طرفین؛ نگاه کردن از گوشه چشم؛ چرخش سر؛ حرکات پرتاپی دست و بازوها؛ کشیدن انگشتان؛ پیچاندن انگشتان؛ مشت کردن دست؛ بالا انداختن شانه ها، تکان دادن پا، زانو یا انگشت پا؛ حرکات ویژه در راه رفتن؛ پیچش دادن به بدن؛ درجا پریدن؛ سکسه؛ آه کشیدن؛ خمیازه کشیدن؛ بالا کشیدن بینی؛ فوت کردن از منخرین؛ دم صدادار؛ تنفس با آب و تاب با آروغ زدن؛ ایجاد صدای مکش یا ملچ و ملچ لب ها و صاف کردن گلو. درحال حاضر چندین ابزار سنجش در دسترس است که در تشخیص اختلالات تیک مفیدند. این ابزارها شامل ابزارهای ارزیابی خودگزارشی جامع نظیر خودگزارش دهی علایم تیک و مقیاس شدت یکپارچه تیک یل هستند و از سوی بالینگر اجرا می شوند.

معمولا علایم رفتاری مقدماتی نظیر تحریک پذیری، مشکلات توجه و تحمل در برابر محرومیت پیش از شروع تیک ها یا همزمان با آن بروز می کند. بیش از 25 درصد افراد مبتلا در برخی مطالعات قبل از اینکه تشخیص اختلال توره دربافت کنند، با تشخیص اختلال کم توجهی/بیش فعالی تحت درمان با داروهای محرک قرار گرفته اند. شایعترین تیک اولیه چشمک زدن است که متعاقب آن تیک سر یا شکلک درآوردن بروز می کند. اکثر علایم صوتی و حرکتی پیچیده، سال ها پس از علایم اولیه ظاهر می شود. بددهنی معمولا در اوایل نوجوانی شروع شده و تقریباً در یک سوم موارد دیده می شود. بددهنی ذهنی( که در آن ناگهان یک فکر یا کلمه زشت و نامقبول اجتماعی در ذهن خطور می کند) نیز ممکن است مشاهده شود. در برخی موارد شدید، آسیب جسمی نظیر کنده شدن شبکیه و مشکلات ارتوپدی بر اثر تیک های شدید ایجاد شده است.

وسواس فکری و عملی، مشکلات توجه ، تکانشگری و مشکلات شخصیتی ممکن است همراه با اختلال توره دیده شود. مشکلات توجه اغلب پیش از شروع تیک وجود دارد، درحالی که علایم وسواسی- جبری غالباً بعد از شروع تیک بروز می کنند. هنوز در مورد اینکه این مشکلات ثانوی به تیک بروز می کنند و یا عمدتاً بر اثر همان اختلال پاتولوژیک زمینه ای ایجاد می شوند، جای بحث وجود دارد. بسیاری از تیک ها اجراء پرخاشگرانه یا جنسی دارند که ممکن است عواقب اجتماعی جدی برای بیمار به وجود آورند. از نظر پدیدارشناختی تیک ها شبیه عدم سانسور ذهنی( به طور ناخودآگاه) بوده و با افزایش رفتار تکانشی و تبدیل بسیار سریع اندیشه به عمل همراه است.  

اختلالات تیک( 2)

انواع اختلالات تیک:

اختلال توره: طبق DSM-IV-TR تیک های اختلال توره شامل تیک های متعدد حرکتی و یک یا چند تیک صوتی است. این تیک ها در طول روز بارها روی می دهند و بیش از یک سال طول می کشند. این اختلال پیش از سن 18 سالگی شروع شده و ناشی از مصرف مواد یا یک اختلال طبی عمومی نیست.

ژرژ ژیل دولاتوره نخستین بار در سال 1885 وقتی در فرانسه با ژان مارتین شارکو کار می کرد بیماری را توصیف کرد که بعداً مبتلا به اختلال توره شناخته شد. او متوجه سندرمی در بین چندین بیمار شد که شامل تیک های متعدد حرکتی، بد دهنی و پژواک کلام بود.

 همه گیر شناسی

شیوع اختلال توره در طول عمر بین 4 تا 5 در ده هزار تخمین زده می شود. شیوع این اختلال در کودکان بیش از بزرگسالان است و 5 تا 30 در 10 هزار تخمین زده می شود. در حالی که 1 تا 2 نفر از هر 10 هزار بزرگسال واجد ملاک های تشخیصی اختلال توره هستند. جزء حرکتی اختلال عموماً تا سن 7 سالگی شروع می شود و تیک های صوتی تا 11 سالگی بروز می کنند. اختلال توره در پسرها تقریباً 3 برابر شایع تر از دخترهاست.

سبب شناسی 

عوامل ژنتیک: مطالعه بر روی دوقلوها و فرزندخواندگی و مطالعات در تحلیل جداسازی همگی حاکی از آن است که عوامل ژنتیک در بروز این اختلال نقش دارند.مطالعات دوقلوها نشان داده است که این اختلال دوقلوهای یک تخمکی شایع تر از دوقلوهای دو تخمکی است. این واقعیت که ممکن است اختلال توره و اختلال اختلال توره و اختلال تیک صوتی یا حرکتی مزمن در یک خانواده مشاهده شوند این دیدگاه را تقویت می کند که اختلالات مزبور بخشی از یک طیف یا زمینه ژنتیکی هستند. به نظر می رسد در پسران مادران مبتلا به اختلال توره خطر ابتلا به این اختلال در سطح خود قرار دارد. شواهد موجود در برخی خانواده ها حاکی از آن است که اختلال توره به طریقه اتوزومال غالب انتقال می یابد.

بین اختلال توره و اختلال و اختلال کم توجهی/ بیش فعالی رابطه ای وجود دارد و تا نیمی از مبتلایات به اختلال توره دچار اختلال کم توجهی/بیش فعالی نیز هستند. 

بین اختلال توره و اختلال وسواسی- جبری رابطه ای وجود دارد و تا 40% افراد مبتلا به اختلال توره دچار اختلال وسواسی-جبری نیز هستند. به علاوه در بستگان درجه اول مبتلا به اختلال توره خطر بروز این اختلال و نیز اختلال تیک صوتی یا حرکتی مزمن و اختلال وسواسی-جبری بالاست. .

 

اختلالات تیک( 1)

اختلالات تیک براساس نوع علایم تیک و بسامد و الگوی ظهور آن ها در طول زمان تقسیم بندی می شوند. تیک ها حرکات یا آواگری های غیرطبیعی هستند که اغلب عضلات صورت و گردن را درگیر می کنند مانند چشمک زدن، حرکات ناگهانی سر، شکلک های دهانی یا تکان دادن سر. تیک های صوتی معمول عبارتند از صاف کردن گلو، غرغر کردن، بالا کشیدن بینی و سرفه. تیک ها طبق تعریف انقباضات عضلانی تکراری و سریعی که هستند منجر به تولید حرکات یا اصواتی شده و به صورت غیرارادی تجربه می شوند. کودکان و نوجوانان ممکن است به دنبال برخورد با محرکی خاص یا در پاسخ به یک میل درونی قوی رفتارهای تیک را بروز دهند. اختلالات تیک گروهی از اختلالات عصبی- روانی هستند که عموماً در دوران کودکی یا نوجوانی شروع می شوند و ممکن است در طول زمان ثابت باشند و یا به طور متناوب دچار تشدید و تخفیف شوند. هرچند تیک ها ارادی نیستند اما در برخی افراد برای دوره های زمانی معینی سرکوب می شوند.

مشهورترین و شدیدترین تیک سندرم ژیل دولاتوره  است که اختلال توره نیز نامیده می شود. با این که تیک ها هدف خاصی را دنبال نمی کنند، اغلب شامل تحرکاتی هستند که در حرکات ارادی به کار می روند. در نصف تا دو سوم کودکان دچار اختلال توره، علایم تیک در طول دوره نوجوانی به طور کامل برطرف می شود. در یک سوم تا دو سوم کودکان و نوجوانان دچار اختلال توره علایم وسواسی- جبری یا اختلال وسواسی- جبری دیده می شود و حدود یک سوم  بزرگسالان دچار اختلال توره در دوره بزرگسالی دچار OCD مداوم هستند. علایم وسواسی- جبری در افراد دچار اختلال توره بیشتر از نوع نظم و ترتیب، تقارن، شمارش و لمس مکرر هستند. در حالیکه در مواردی که OCD همراه با اختلالات تیک نیست، علایم وسواسی بیشتر با ترس از آلودگی یا ترس از صدمه به دیگران همراه است. مطالعه ای که اخیراً انجام شد نشان داد در کودکان دچار اختلال توره خطر بروز علایم OCD تا اوایل بزرگسالی به یمزان قابل توجهی در کودکان با IQ بالاتر( بالاتر از 120) بیش از کودکانی با میانگین IQ معادل 100 است.

تیک های حرکتی و صوتی به دو دسته ساده و پیچیده تقسیم بندی می شوند. تیک های حرکتی ساده از انقباضات سریع و تکراری گروه های عضلانی دارای عمل مشابه تشکیل یافته اند( مانند چشمک زدن، حرکت دادن ناگهانی گردن، بالا انداختن شانه ها و شکلک درآوردن). تیک های صوتی ساده شایع عبارتند از: سرفه زدن، صاف کردن گلو، غرغر کردن، بالا کشیدن بینی، فین کردن و عوعو کردن. به نظر می رسد تیک های حرکتی پیچیده هدفدارتر و  تشریفاتی تر از تیک های حرکتی ساده هستندو تیک های حرکتی پیچیده شایع عبارتند از: رفتارهای نظافتی، بوییدن اشیاء، جهش، رتارهای لمسی، پژواک کرداری( تقلید رفتار مشاهده شده)، حرکات زشت و ناشایست( نشان دادن ادا و اطوار زننده). تیک های صوتی پیچیده شامل موارد زیر است: تکرار کلمات یا عبارات خارج از موضوع، بددهنی( استفاده از کلمات یا عبارات مستهجن) مکررگویی( تکرار واژه های خود) و پژواک کلام( تکرار واژه های آخر طرف مقابل).

برخی از افراد مبتلا به اختلالات تیک می توانند تیک های خود را برای چند دقیقه تا چند ساعت سرکوب کنند، ولی برخی دیگر( بخصوص بچه های کوچک) یا از وجود تیک خود آگاهی ندارند و یا ان را غیرقابل مقاومت می یابند. تیک ها ممکن است در حالت خواب، آرامسازی و فعالیت تخفیف یابد. تیک غالباً نه همیشه در هنگام خواب از بین می رود.

روش های تقویت اعتماد به نفس( 2)

عوامل متعددی می تواند در پرورش و تقویت حس اعتماد به نفس در کودکان و نوجوانان به ویژه آن هایی دچار کمرویی و یا ناتوانی های ذهنی هستند، با توجه به ویژگی های جسمانی و قابلیت های ذهنی و توانمندی های عمومی آن ها دخیل باشد. خانواده ها و مربیان مدارس و مراکز آموزشی می بایست اطمینان حاصل نمایند که همه ی کودکانی که با ایشان محشور هستند در اتخاذ تصمیمات و انجام فعالیت های مختلف از اعتماد به نفس کافی برخوردار می باشند. باید تلاش نمود تا احساس کارا بودن، مفید واقع شدن و بالطبع خودارزشمندی و قابل احترام بودن را درآن ها واقعاً تقویت گردد. باید توجه داشت که رفتارهایی از قبیل بی توجهی، تحقیر، تهدید، تنبیه، و ایجاد موانع و محدودیت های بی جهت برای فعالیت های کودکی که از اعتماد به نفس کافی برخوردار نیست از آفت های رشد این ویژگی در او محسوب می شوند. طبیعی است که از کودکی که فاقد اعتماد به نفس کافی باشد، نمی توان پیشرفت های قابل ملاحظه ای را در امر تحصیل، فعالیت های شغلی و حرفه ای و مهارت های ارتباطی انتظار داشت. کودکی که احساس کارایی و ارزشمندی و اعتماد به نفس نداشته باشد، چگونه میتواند با انگیزه ای قوی، تصمیم و اراده ای استوار که اساس پیشرفت در هر کاری است در امر تحصیل و کسب مهارت های لازم موفق شود.

 

اعتماد به نفس(1)

برخورداری از حس" خودارزشمندی" و "اعتماد به نفس" قوی به مثابه ی یک سرمایه ارزشمند حیاتی، برای همه انسان ها، به ویژه کودکان و نوجوانانی که از مهارت های اجتماعی کمتری برخوردارند، از مهم ترین عوامل پیشرفت و شکوفایی استعدادها و خلاقیت هاست.

به طور کلی فرایندهای شناختی، احساسات، انگیزه ها برقراری روابط مابین، شیوه زندگی، تصمیم گیری ها و انتخاب های ما قویاً متأثر از چگونگی احساس خودارزشمندی و اعتماد به نفس است. یک اراده قوی در گرو اعتماد به نفس قوی و استوار است. تسلیم ناپذیری، مطمئن، مصمم و راسخ قدم بودن از صفات برجسته ی رهبران بزرگ تاریخ انسان هاست. به عبارت دیگر تنها عوامل تعیین کننده ی رفتار، اعتماد به نفس و احساسی است که ما نسبت به خودمان داریم. به قول" مازلو" ( 1954) ما برای سلامت روانی خود نیاز به احساس اعتماد به نفس مثبت و قوی داریم. بنابراین برای برخورداری از اعتماد به نفس، نیاز دارد که از احترام و شأن اجتماعی مطلوب و نگرش و مثبت به خویشتن بهره مند باشد.

تحقیقات انجام شده در مدارس مختلف بویژه مدارس استثنایی نشان می دهد که بین پیشرفت تحصیلی و نگرش فرد نسبت به خودش رابطه مستقیمی وجود دارد. هرقدر دانش آموز احساس و نگرش مثبتی نسبت به خودش داشته باشد، موفقیت بیشتری در پیشرفت تحصیلی از خود نشان می دهد( فرانک 1986).

در این میان والدین، خواهران و برادران معلمان و همسالان کودکانی که به دلایلی نظیر کمرویی، اضطراب، ناتوانی در انجام تکالیف درسی و یا عقب ماندگی ذهنی از اعتماد به نفس لازم برخوردار نیستند، نقش بسیار مهمی در ایجاد و تقویت حس" خودارزشمندی" و اعتماد به نفس آن ها دارند. آنچه برای بهداشت روانی پیشرفت تحصیلی و شغلی این قبیل دانش آموزان ضروری می باشد، این است که به آن ها کمک نماییم تا در ایشان حس خودپنداری واقعی و اعتماد به نفس قوی رشد یابد. به دیگر سخن بوجود آمدن و تقویت کارایی کارایی و احساس ارزشمندی در شکوفایی شخصیت و توانمندی های کودکان و نوجوانان بسیار مهم است.

اختلالات یادگیری(3)

مشخصه اکثر راهبردهای جبرانی موجود برای کودکان دچار اختلال خواندن عبارتست از آموزش مستقیم مؤلفه های مختلف خواندن با تمرکز بر توجه کودک و پیوند بین اصوات کلامی و هجی. بسیاری از برنامه های برنامه های تقویتی مؤثر با آموزش کودک در مورد ایجاد ارتباط درست بین حروف و اصوات شروع می شوند.این رویکرد بر این نظر اجماعی فعلی استوار است که در اکثر موارد نقایص اصلی در اختلالات خواندن مربوط به اشکال در شناسایی و یادآوری ارتباط بین حروف و اصوات است. پس از این که فرد در ارتباط حروف- صوت تسلط پیدا کرد درمان بر روی اجزای خواندن نظیر سیلاب ها و کلمات متمرکز می شود. کانون دقیق هر برنامه خواندن فقط پس از ارزیابی دقیق نقایص و نقاط ضعف اختصاصی کودک مشخص می شود. راهبردهای مدارای مثبت عبارتند از گروه های کوچک و سازمان یافته قرائت که توجه لازم را برای افراد فراهم کرده و درخواست کمک را برای کودک تسهیل می نماید.

کودکان و نوجوانان دچار اختلال خواندن واجد شرایط شرکت در برنامه آموزش فردمدار( IEP) هستند که توسط نظام آموزش عمومی ارائه می شود. با این حال برای دانش آموزان دبیرستان که دچار اختلال پایدار خواندن و مشکلات مستمر در مورد رمزگشایی و شناسایی واژه ها هستند، خدمات IEP ممکن است برای جبران مشکلاتشان کفایت نکند.

برنامه های آموزش خواندن مانند رویکردهای اورتون گیلینگهام و DISTAR با تمرکز فرد بر روی حروف و اصوات شروع می شوند و سپس به سمت تسلط بر واحدهای آوایی ساده پیش می روند و پس از آن این واحدها در هم ادغام می شوند تا کلمات و جملات ساخته شوند. بنابراین اگر کودک مدارا با حروف را بیاموزد می تواند خواندن را فراگیرد. در سایر برنامه های تقویتی خواندن نظیر برنامه مریل و برنامه خواندن پایه انجمن پژوهشی علوم، ابتدا کل کلمات ارائه می شوند و سپس کودک می آموزد چگونه آن ها را تجزیه  کند و اصوات و سیلاب ها و تک تک حروف کلمه را شناسایی کند. در رویکرد دیگری کودک دچار اختلال خواندن می آموزد کل کلمه را از طریق استفاده از روش های کمکی بصری شناسایی کند و فرایند درک را میان بر بزند. یکی از این برنامه ها برنامه خواندن پل نام دارد.                                                     

دیستروفی ماهیچه ای

هر نوع اختلال رشد در موجودات و بافت ها و اندام های زنده بر اثر سوء تغذیه یا نبود مواد غذایی قابل مصرف را دیستروفی( dystrophy) یا دُش پروردگی می گویند.

دیستروفی ماهیچه ای یک سلسله بیماری های حاد ژنتیکی پیشرونده وابسته به کروموزوم هاست که باعث تخریب یا اختلال در بافت ماهیچه ای می شود. دیستروفی ماهیچه ای شامل 9 نوع بیماری است که نمونه شاخص و شدید آن دیستروفی ماهیچه ای دوشن است. دیستروفی ماهیچه ای غیرقابل درمان است و تاکنون هیچ دارویی برای درمان آن ساخته نشده است. محققان در حال تحقیقات بر روی این بیماری ها هستند و تاکنون موفق به ساخت چند ژن و داروی آزمایشی شده اند که بر روی حیوانات آزمایشگاهی مؤثر بوده است.

انواع بیماری های دیستروفی ماهیچه ای 

- دیستروفی ماهیچه ای دوشن

- دیستروفی ماهیچه ای بکر

- دیستروفی ماهیچه ای میوتونیک

- دیستروفی ماهیچه ای دیستال

- دیستروفی ماهیچه ای لیمب گرایدال

- دیستروفی ماهیچه ای مادرزادی 

- دیستروفی ماهیچه ای فاسیو اسکالپو هومورا

- دیستروفی ماهیچه ای امری دریفوس

- دیستروفی ماهیچه ای اکولوفارنژیال

درمان آزمایشی دیستروفی ماهیچه ای

پژوهشگران دانشکده ی پزشکی پیستورک ایالت پنسیلوانیا اقدام به ساخت دارویی به نام PTC124 کرده اند که می تواند ژن های معیوب را اصلاح کند و برخی بیماری های 
ژنتیکی را درمان کند، این دارو می تواند هزاران بیمار را که برخی از آن ها علاج ناپذیرند مانند دش پروردگی عضلانی و فیبروز کیستی را درمان کند. به گزارش سرپرست این تحقیق دکتر soyini lee استاد دانشکده ی پیستورگ، شکل کار این دارو که به صورت قرص می باشد به این شکل است که به ریبوزوم کرومزوم x وصل شده و ژن معیوب ساخت دیستروفین را وادار به ساخت پروتئین سالم برای عضلات می کند و باعث ترمیم آن می شود. soyini اضافه کرد هزاران بیماری ژنتیک وجود دارند که می توانند از این رویکرد منفعت ببرند به گزارش یونایتدپرس،soyini گفت ویژگی منحصر به فرد این دارو آنست که نه فقط یک جهش ژنی که باعث بیماری می شود، بلکه مجموعه ای از جهش ها را هدف می گیرد بنا به گزارش های رسیده PTC124 با نوع خاصی از جهش مقابله می کند که بسته به این که کدام ژن جهش یافته باشد، علائم بسیار متفاوتی ایجاد می کند. به این ترتیب بالقوه می توان از آن علیه بسیاری از اختلالات ژنتیکی استفاده کرد. این دارو در مراحل آزمایش های بالینی قرار دارد و هنوز به طور کامل ساخته نشده است.  

اختلالات یادگیری ( 2)( علائم و نشانه های اختلالات و ناتوانایی های یادگیری)

اگر احتمال می دهید مشکلات یادگیری فرزندتان نیاز به رسیدگی خاص دارد لطفاً برای دریافت کمک تعلل نکنید. در مواجهه با اختلال یادگیری هرچه سریع تر اقدام کنید شانس اینکه فرزندتان بتواند حداکثر پتانسیل هایش دست پیدا کند را بالاتر برده اید.

اختلالات یادگیری در هر کودکی به شکل خاصی خود را نشان می دهد. یک کودک ممکن است برای خواندن و هجی کردن مشکل داشته باشد، در حالی که دیگری عاشق کتاب است اما در درک ریاضیات مشکل دارد. کودکی دیگر هم ممکن است برای درک آنچه دیگران میگویند یا مکالمه ها مشکل داشته باشد. مشکلات یادگیری تفاوت بسیاری با هم دارند اما همگی جزئی از اختلالات یادگیری هستند.

علائم و نشانه های اختلال یادگیری در سنین پیش از مدرسه

وجود مشکل...

- در تلفظ کردن کلمات 

- دریافتن واژه مناسب 

- در بازی کلمات هم قافیه ( سر، در، پر)

-در یادگیری حروف الفبا، اعداد، رنگ ها،اشکال، روزهای هفته 

- در پیگیری دستورالعمل ها و در  آموختن روال کارها

- در به دست گرفتن مداد، ماژیک و قیچی یا وجود اشکال در رنگ کردن تصاویر بدون بیرون زدن از خط

- در کار با دکمه، زیپ، قزن و یادگیری بستن بند کفش ها

 

 

اختلال یادگیری (1)

اختلال یادگیری چیست؟

اختلال یادگیری یا ناتوانی یادگیری، نام کلی است که طیف وسیعی از مشکلات یادگیری را شامل می شود. اختلال یادگیری به معنای نقص در هوش یا انگیزه نیست. کودکان دچار اختلال یادگیری تنبل یا کودن نیستند، در حقیقت اکثر آن ها به اندازه ی سایرین با هوش هستند و فقط مغزشان به طریقه ی متفاوتی عمل می کند. این تفاوت ها در مغز در نحوه ی دریافت و تجزیه و تحلیل اطلاعات این کودکان اثر می گذارد.

به زبان ساده، همین کودکان و بزرگسالانی که به اختلال یادگیری دچارند متفاوت از سایرین می بینند، می شنوند و درک می کنند. آن ها به همین دلیل در یادگیری اطلاعات و مهارت های تازه یا به کارگیری آموخته هایشان با مشکل مواجه می شوند. شایع ترین انواع اختلالات یادگیری عبارتند از: اِشکال در خواندن، نوشتن، ریاضیات، استدلال، گوش کردن و حرف زدن.

آیا کودکان دچار اختلالات یادگیری می توانند موفق باشند؟

روبرو شدن با این احتمال که فرزندتان دچار اختلال یادگیری باشد دشوار است. ممکن است فکر کنید که با وجود این مشکل آینده ی او چگونه خواهد بود؟ یا چطور باید از پس مدرسه بربیاید؟ ممکن است نگران باشید که به علت این اختلال به فرزندتان بر چسب" کند ذهن" بخورد یا به مدارس کودکان استثنایی معرفی شود.

آنچه در این میان اهمیت دارد این است که به یاد داشته باشید اکثر کودکان دچار اختلال یادگیری با اندازه ی سایرین باهوش هستند، فقط لازم است آموزش آن ها به نحوی باشد که با شیوه ی یادگیری مختصِ آن ها سازگاری داشته باشد. به عنوان والدین چنین کودکانی لازم است درباره ی این اختلالات به طورکلی و درباره مشکل فرزندتان به طور خاص مطالعه کنید تا بتوانید در مسیر موفقیت تحصیلی، او را یاری کنید.