لجبازی کودکان 2

 

- لجبازی بچّه ها چند عامل دارد که با برطرف کردن این عوامل لجبازی آنها نیز درمان می‌شود:

الف. بیکاری
یک بخش از لجبازی بچّه ها به بیکاری آنها بر می‌گردد. آنها وقتی بیکار می شوند، دوست دارند که دست به هرکاری بزنند و طبیعتاً خیلی از مواقع نیز اشتباه می‌کنند؛ اگر ما بخواهیم برای هر اشتباهی به بچّه امر و نهی کنیم، او لجباز می‌شود. لذا ما باید برای فرزندان خود برنامه ریزی داشته باشیم.  

ب. محیط
ما باید لجبازی را یک معلول محیطی در نظر بگیریم؛ چراکه محیط، بچّه ها را لجباز می کند. یکی از عواملی که در محیط منجر به لجباز شدن بچّه می‌شود، امر و نهی والدین است. وقتی والدین به فرزند خود امر و نهی می کنند؛ او نیز بعد از مدّتی در برابر این امر و نهی از خود مقاومت نشان می‌دهد؛ لذا توصیه ی من به والدین این است که امر و نهی خود را نسبت به فرزندشان کم تر کنند.

ج. عدم فعّالیت
ما باید بستر فعّالیت های بدنی را برای بچّه های زیر هفت سال افزایش دهیم؛ چراکه وقتی آنها در روز فعالیّت داشته باشند، حالت های لجبازی در آنها کمتر می‌شود.

د. تنبیه و تهدید
تنبیه و تهدید خصوصا از نوع شدید منجر به لجبازی بچّه ها می‌شود؛ لذا پدر و مادر نباید فرزندان را به این شیوه رهنمود کنند. البته منظور ما از تنبیه، تنبیه های غیر تربیتی است؛ مانند: کتک زدن.
با وجود اینکه تشویقِ مناسب بهتر از تنبیه است، تنبیه های بسیار مفیدی هم وجود دارند از جمله محروم سازی کودک از برخی سرگرمی ها و ... البته به استثنای وعده های غذایی و نیازهای اساسی کودک.